korzeń imbiru

Imbir (ang. ginger hin. adrak ) – kłącze tropikalnej rośliny Zingiber officinale, pochodzącej z wschodniej Azji, obecnie uprawianej w różnych regionach świata. Znany i ceniony jako przyprawa od tysięcy lat. Korzeń imbiru ma specyficzny slodki cytrynowy aromat i piekący, korzenny smak. Młode kłącza imbiru można używać w stanie świeżym, podczas gdy starsze suszy się i przetwarza na przyprawę mieloną. W kuchni indyjskiej świeżo utarty korzeń imbiru występuje często w połączeniu z czosnkiem, w handlu popularna jest mieszanka czosnkowo-imbirowa w postaci pasty.

Powszechnie stosowany jest do przyprawiania słodkich dań, ciastek i pierników, ale również dodaje się go do rozmaitych potraw mięsnych, dań z ryżu, sosów, dipów i pikli. Jest też składnikiem sproszkowanych mieszanek przyprawowych typu curry.

W medycynie imbiru używa się jako środka zapobiegającego mdłościom, pomaga też na przeziębienia, stymuluje układ odpornościowy, korzystnie działa na serce i obniża poziom cholesterolu. Jest również uważany za afrodyzjak.

Badania naukowe ostatnich lat wskazują na przeciwnowotworowe działanie substancji zawartych w korzeniu imbiru.