Mysore Pak to nazwa popularnych w całych Indiach słodyczy przyrządzanych z mąki ciecierzycowej, cukru i klarowanego masła. Przepis wywodzi się z miasta Mysuru (dawniej znanego jako Mysore) położonego w południowoindyjskim stanie Karnataka. Od XIV wieku istniało tu państwo zwane królestwem Majsur rządzone przez władców z dynastii Wodejarów.
Twórcą tego słodkiego przysmaku był Kakaasura Madappa, nadworny kucharz maharadży Kriszny Radży Wodejara IV władającego Mysore w pierwszej połowie XX wieku. Stworzona przez niego wersja deseru tak przypadła księciu do gustu, że zaczęto ją serwować na dworze regularnie, a z czasem zyskała popularność w całym kraju. Nazwa oznacza „słodkość z Mysore” – paagh w języku kannada, ktorym posługują się mieszkańcy Karnataki, to określenie cukrowego syropu.
Deser występuje w dwóch wersjach: chociaż w handlu bardziej popularna jest wersja miękka i tłusta, o jednolitej strukturze jak barfi, to jednak według lokalnej tradycji prawidłowo przyrządzony mysore pak powinien mieć lekko porowatą strukturę i niejednorodną na przekroju barwę (jasny na zewnątrz, ciemniejszy w środku). Efekt taki uzyskuje się poprzez stopniowe dodawanie do gotującej się masy cukrowo-mącznej gorącego klarowanego masła (często z dodatkiem oleju) i powolne stygnięcie gotowej masy.
Zapraszam do wypróbowania przepisu na tradycyjny mysore pak:
- 1 szklanka mąki z ciecierzycy
- 1.5 szklanki cukru
- pół szklanki wody
- 1 szklanka roztopionego klarowanego masla
- ćwierć szklanki oleju
- opcjonalnie szczypta kardamonu
- opcjonalnie szczypta kurkumy
- Mąkę z ciecierzycy przesiewamy przez sito.
- Przygotowujemy naczynie, do którego przełożymy przygotowaną masę na deser: natłuszczamy naczynie masłem. Naczynie nie powinno być zbyt duże - dla podanej ilości składników powierzchnia naczynia 170 centymetrów kwadratowych (13cm x 13cm) pozwoliła na uzyskanie kostek deseru o wysokości 3 cm.
- Na głeboką teflonową patelnię sypiemy cukier, dodajemy wodę, gotujemy mieszając do uzyskania syropu "na nitkę" (odrobina syropu pozostawia między palcami cienką nitkę).
- W tym samym czasie w drugim naczyniu podgrzewamy klarowane masło z olejem. Tłuszcz powinien być gorący jak do smażenia.
- Do cukrowego syropu wsypujemy mąkę ciecierzycową, mieszamy, aby pozbyć się grudek.
- Podgrzewamy na małym ogniu mieszając, aż masa zacznie "bąblować".
- Do masy dodajemy stopniowo gorące klarowane masło wymieszane z olejem. Dodajemy porcjami, po dodaniu mieszamy, aż masa wchłonie cały tluszcz, następnie dodajemy kolejną porcję. Po dodaniu porcji tłuszczu masa będzie się przez chwilę "smażyć".
- Dodajemy tłuszcz porcjami, aż cukrowo-ciecierzycowa masa przestanie go absorbować. Masa powinna zrobić się gęsta i jakby porowata. Nie powinna kleić się do ścian naczynia.
- Gotujemy przez kilka minut ciągle mieszając.
- Szybko przekładamy masę do przygotowanego naczynia, wygładzamy powierzchnię.
- Po kilku minutach kiedy masa już troszkę przestygnie i stwardnieje (ale nie będzie jeszcze całkiem twarda) nacinamy powierzchnię w prostokąty.
Smacznego!
Intrygujący deser z ciekawą historią 🙂
Bardzo ciekawy przepis kuchnia hindi jest wprost nie do opisania. Byłam w Indiach i zaskoczył mnie tam nie tylko smak, ale i to, że małe 5 letnie dziewczynki były mistrzyniami w swoim fachu. W Indiach nie mają rewelacyjnych sprzętów kuchennych tylko dania przyrządza się głownie na paleniskach, ale to jak oni to wszystko łączą tego nie da się nauczyć.
Czy to danie nie jest podobne do Besan Ladoo?
Owszem, podobne. Używa się tych samych składników, różna jest natomiast struktura. W besan ladoo nie mamy syropu cukrowego, dodaje się raczej cukru pudru.
Witam, patrząc na składniki nie oczekiwałam rewelacji, zwłaszcza, że mąka z ciecierzycy ma specyficzny smak. Efekt końcowy mnie powalił na kolana. Rewelacja:-) Poezja smaku z bardzo prostych składników.
Mam jednak pytanie jakie powinny być te batony, moje trochę są suche w środku i się kruszą.
Cieszę się, że smakowało 🙂